Na weefweek II

Het weefwerk vordert langzaam. In eerste instantie leek het best wel snel te gaan, maar het valt toch tegen, echte 'slow textile' dus. Nog steeds overheerst, gelukkig het plezier in de werkzaamheden, maar heel lang achter elkaar doorwerken dat lukt niet echt. De buitenshuis activiteiten zijn in deze coronatijd wel ernstig gereduceerd, maar voor mijn gezondheid moet er toch veel gesport worden. Zeker nu het steeds zulk mooi weer is is het fijn om te fietsen, hardlopen of wandelen. Bovendien kan ik tijdens mijn tochten goed nadenken over mijn werkzaamheden en wordt er altijd voor allerlei technische en creatieve problemen een oplossing gevonden tijdens het kilometers maken.  Long slow distance, net als mijn weefwerk.

Al  jaren lees ik veel over het weven van tapestry en ook diverse filmpjes zijn  door mij bekeken. Ik merk dat die kennis ergens opgeslagen in mijn hoofd zit, want tijdens het weven heb ik met grote regelmaat de gedachten ' oh, bedoelen ze dat '. Meestal komt die kennis bovendrijven op het moment dat er fouten in het werk zijn gekomen. Bij voorbeeld bij de 'dal en de hill' draad. Wat nou wat is dat weet ik nog steeds niet, maar ik zie wel wanneer het niet mooi wordt. (Uit deze prachtige omschrijving blijkt wel dat de meeste informatie in het Engels is, er ontstaat een taalfusion, mijn eigen idiolect)